Ξανθό μαχμούρικο

Η Μπύρα του Πίκινου

Βρισκόμαστε φορές στη ζωή μέσα στη δίνη αυστηρά περιστασιακών συναντήσεων (μωρέ τί «συναντήσεις» αλήθεια; μήτε σταγόνα στον ωκεανό!), που μας σημαδεύουν και - τί ειρωνεία! - μας καθορίζουν!

Κι έρχονται ώρες που οι αναμνήσεις αναδύονται από τα βάθη, και γιομίζει το δώμα μυρωδιές και χρώματα, αέρινα αγγίγματα και πόθους ανεκπλήρωτους, που μετουσιώνονται σε εμπνεύσεις, σαν ετούτη...

  

ΤΟ ΜΠΟΛΚΑΚΙ (*)

(χαρισμένο στην υπέροχη άγνωστη, κείνο το κρύο πρωινό στο τραίνο...)

Αναστενάζω και κοιτώ

το κεντητό μπολκάκι

τα έμορφά σου δάχτυλα

και το ροζέ χειλάκι.

           

~ . ~

Τσακίρικα τα βλέφαρα

μικρή γαλανομάτα

βγαίνουν οι κάμες για τα σε

να δώσουνε μαντάτα

βροντούν οι κάμες για τα σε

βροντούνε στα γιομάτα.

           

~ . ~

Απ’ το παράθυρο κοιτάς

ξανθούλα και νυστάζεις

κουμπώνεις το μπολκάκι σου

μικρούλα και κουρνιάζεις.

~ . ~

Θέλω λογάκια να σου πω

κι εσύ μου χασμουριέσαι

γέρνεις, μαχμούρικο ξανθό,

ευθύς κι αποκοιμιέσαι.

(*) κοντό γυναικείο ζακετάκι, ζιπούνι

Η συνεργασία μου με τον Δημήτρη Ν. απλώνει σ’ ένα αδιάκοπο ταξίδι ανακάλυψης, σ’ ένα παιχνίδι μάθησης και χαράς!

Τις θερμές μας ευχαριστίες στον Θόδωρο Τσουνάκα, που έδωσε πνοή στο τραγούδι με το ακκορντεόν του.

Πίκινος

Αυτόγραφο του ρεμπέτη Μιχάλη Γενίτσαρη

Ιστορικά ντοκουμέντα

 

Ιστορικών ντοκουμέντων συνέχεια λοιπόν, καθότι ορισμένα πράγματα από αλλού τα περιμένεις κι από αλλού σού ’ρχονται!

Απέκτησα πρόσφατα το εικονιζόμενο βιβλίο, στη ράχη του οποίου διαβάζουμε το εξής παράδοξο (κάντε κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση):

1. Η ράχη του βιβλίου.

Τιτλοφορείται ως ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ...χμμ...περίεργο! Στη ρεμπέτικη βιβλιογραφία υπάρχει ως γνωστόν μόνο η αυτοβιογραφία του Μιχάλη Γενίτσαρη (1992), υπό την επιμέλεια του Στάθη Gauntlett και εξαντλημένη εδώ και χρόνια από τον εκδοτικό οίκο Δωδώνη (βλ. Υπόμνημα). Και ποιός είναι άραγε ο Σ. ΜΗΛΙΑΣ που αναγράφεται στη ράχη του βιβλίου;

Ας γυρίσουμε σελίδα λοιπόν μήπως και φωτιστούμε...

 2. Το εσώφυλλο του βιβλίου.

Σα ν’ αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα! Πρόκειται προφανώς για την εν λόγω αυτοβιογραφία, ντυμένη και κρυμμένη από τα αδιάκριτα μάτια με μια απλή ιδιωτική βιβλιοδεσία.

Λέτε όμως να γευτούμε κι άλλες εκπλήξεις; Πάμε παρακάτω...

 3. Ιδιόχειρη αφιέρωση του Μιχάλη Γενίτσαρη.

Μπα! Φάρσα θα ’ναι! Ας το δούμε καλύτερα...

4. Ιδιόχειρη αφιέρωση του Μιχάλη Γενίτσαρη (κοντινό πλάνο).

Το εύρημα ξεπερνάει τις προσδοκίες! Πρόκειται όντως για ένα αυτόγραφο του Μ. Γενίτσαρη:

Στο φίλο μου

Σπύρο Μηλερα (εννοεί προφανώς τον Σ. ΜΗΛΙΑ, άγνωστο γιατί γράφτηκε έτσι...)

Με εκτίμηση

Μιχάλης Γενίτσαρης

12-1-93 Αθήνα

Κέντρο „Εννέα όγδοα“ (το γνωστό μουσικό κέντρο των Αθηνών 9/8)

5. Η τελευταία σελίδα, με τη σφραγίδα-υπογραφή του Μ. Γενίτσαρη.

Ποιός ήταν ο Σ. ΜΗΛΙΑΣ

Πρόκειται για τον κ. Σπύρο Μήλια, αρκετά γνωστή -για τους ντόπιους- λαϊκή φιγούρα του Άργους. Ο ίδιος κάνει μια αναδρομή της δράσης του στο βιβλίο:

Σπύρος Μήλιας

Εύθυμα και Αργείτικα

Άργος, 1996

που άλλωστε περιέχει και πολλά λαογραφικά στοιχεία του νομού.

Στο σύντομο βιογραφικό του, ο Μήλιας αυτοχαρακτηρίζεται λίγο-πολύ ως ρεμπέτης, αναφέρει ότι έπαιζε ως αυτοδίδακτος μπουζούκι και ότι είχε φιλία με τον Γ. Παπαϊωάννου, καθώς και στενές σχέσεις με τον Τάκη Μπίνη, του οποίου και υπήρξε ένθερμος θιασώτης.

Πώς έγινε η ανακάλυψη

Το βιβλίο βρέθηκε μαζί με διάφορα άλλα περί ρεμπέτικου και όχι μόνο (ιδιωτικές βιβλιοδεσίες, απλό χοντρό εξώφυλλο με αναγεγραμμένο πάντα το όνομα του προηγούμενο κατόχου).

Το εξαίρετο αυτό ντοκουμέντο (συμπ. των πληροφοριών για τον Σπύρο Μήλια) το χρωστάμε στο γελαστό κορίτσι των Εξαρχείων Εύη Φλίνδρη!

Η Εύη έχει μεράκι και πάθος, ακούραστη ανιχνεύτρια και μεθοδικότατη στη συλλογή, καταγραφή και ταξινόμηση πληροφοριών, μια άριστη επαγγελματίας στο χώρο του παλαιού βιβλίου!

Το παλαιοβιβλιοπωλείο της είναι ένα πραγματικό κέντρο διερχομένων και στέκι cult μορφών, όπως ο συμπαθέστατος Τυφέκιος!

Εύη μου, μ' έκανες πολύ ευτυχισμένο (όπως και ορισμένους εξαιρετικά ζοχαδιασμένους)! Μή σταματάς να μας εκπλήσσεις! Σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα!

Υπόμνημα: 

Όποιος επιθυμεί να διαβάσει ολόκληρη την αυτοβιογραφία του Μ. Γενίτσαρη σε ψηφιακή μορφή, ας κάνει κλικ εδώ.

Πίκινος

Γνησιότερα, δε γίνεται!

Ιστορικά ντοκουμέντα

Ανακάλυψα και ανέβασα στη „Μπύρα του Πίκινου“ το ακόλουθο ντοκουμέντο από την παλιά εκπομπή της ΕΡΤ “ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ“ με θέμα το ζεϊμπέκικο.

Αρχικά, εμφανίζεται ο Γιώργος Ξηντάρης σε σχετικά νεαρή ηλικία, καθώς κι ο αιωνόβιος ε κ π λ η κ τ ι κ ό ς άγνωστος ρεμπέτης Βασίλης Ξενάκης που παίζει και χορεύει! Το μέρος είναι πιθανότατα η ταβέρνα "Πιπεριά" της οδού Πανόρμου στην Αθήνα (ευχαριστώ πολύ τον φίλο thanos από το youtube για τις σημαντικές πληροφορίες!).

Στο δεύτερο μισό της εκπομπής εμφανίζεται ο ρεμπέτης Μιχάλης Γενίτσαρης, που μιλάει για το ζεϊμπέκικο, τους δρόμους και τα κουρδίσματα του μπουζουκιού, παίζοντας παράλληλα μπουζούκι και μπαγλαμά.

Πρόκειται ενδεχομένως για το μοναδικό οπτικοακουστικό ντοκουμέντο, όπου ρεμπέτης περιγράφει και παίζει "ζωντανά" κάποιο ντουζένι (βλ. Υπόμνημα). Η αδέσποτη εκδοχή «της φυλάκης» του Σακαφλιά που ακολουθεί, ακούγεται για πρώτη φορά!

Νομίζω όμως ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια...

Απολαύστε εδώ το πρώτο μέρος...

..και το δεύτερο!

Αφιερωμένο από καρδιάς στο φίλο μου Κώστα „Νεαπολιώτη“ Ραυτογιάννη, που αγόγγυστα ανακαλύπτει και μοιράζεται δίχως ανταλλάγματα παρόμοιο πολύτιμο υλικό.

Υπόμνημα: 

Ο ρεμπέτης Στέλιος Κερομύτης σε παλιά ραδιοφωνική του συνέντευξη στη δημοσιογράφο Σοφία Μιχαλίτση, αναλύει διεξοδικά τα ντουζένια και τους σκοπούς, αλλά περιοριζόμαστε δυστυχώς μονάχα στο ακουστικό μέρος.

Μπορείτε ν’ ακούσετε το πρώτο από τα  5 μέρη της συνέντευξης εδώ.

Πίκινος