Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Σωθήκανε οι λέξεις...



Η Μπύρα του Πίκινου

Φορές, τί να σου κάνουνε οι λέξεις;..Διαβολοσκορπίσματα! Πιότερο οι μουσικές!

Τα σέβη μας στον μάγκα Θοδωρή Σαλμά, που με τη γνήσια λαϊκή φωνή του έδωσε ζωή και παράπονο στο ζεϊμπέκικό μας.

Αδελφέ μου Δημήτρη Ν. με συγκίνησες...πόνεσα από τα σπάργανα αυτό το τραγούδι...

Άφηνω τελευταίο τον Θανάση Στεργίου...κάποιες διαβολοσυμπτώσεις στη διακεκριμένη συνωνυμία δεν είναι τελικά τυχαίες! Σας προτρέπω ανοιχτά: ακούστε, ξανακούστε κ’ εκτιμήστε την πενιά του! Κάποτε θα μιλάνε για το δεξί χέρι αυτού του παιδιού! Να ζήσεις ρε Θανασάκη, ψυχούλα!



ΔΕ ΒΡΙΣΚΩ ΛΕΞΕΙΣ

(της Μαρίας...)

Δε βρίσκω λέξεις να περιγράψω
πώς έχω φτάσει ως εδώ
γλυκοπονάω
παραμιλάω
φέρτε του Έρωτα γιατρό.

Δική μου γίνε την αυγή
κ’ ένα θα γίνω με τη γη. (δις)

Δε βρίσκω λέξεις να σου ταιριάζουν
μπαμπέσσα, άστατη, τρελλή
μόνος δακρύζω
αχ! και ραΐζω
σα το λιθάρι στην αυλή.

Δική μου γίνε την αυγή
κ’ ένα θα γίνω με τη γη. (δις)