Ρεμπετοκάλαντα της Πρωτοχρονιάς!

Ένα Ψυχοσάββατο, όμως, ήτανε να φέρει ο κόσμος κόλλυβα για τους πεθαμένους τους και προσφορές. Εγώ μέσα στην εκκλησία, στο ιερό, είδα τρεις γκαζοντενεκέδες μέσα σε τσουβαλάκια και μου κίνησαν την περιέργεια. Ύστερα που φέρνανε τα κόλλυβα, έβλεπα που του ’χε πει του καντηλανάφτη ο παπάς αφού τα διαβάσουν, να τ’ αδειάζει στους ντενεκέδες. Είχανε γίνει μισοί οι ντεκεκέδες κόλλυβα και 14 ή 15 προσφορές ήτανε όλες μαζί.

Απόξω από την πόρτα της εκκλησίας, ήτανε καλή μέρα θυμάμαι, είχανε έρθει οι φτωχοί και καθόντουσαν. Γέροι, παιδιά, να τους δώσει λίγα κόλλυβα να φάνε και λίγο προσφορά. Κι ο παπάς λοιπόν, έβλεπα εγώ σ’ ένα σημείο και δίνει του καντηλανάφτη ένα δίσκο και θα είχε μισή οκά κόλλυβα και του λέει: „άντε δώστους από λίγα“!

Δε μου άρεσε που το είδα αυτό. Δεν ήτανε σωστό. Πάει αυτός όξω, τους έδωσε από λίγα. Αυτοί τί να πούνε;! Έρχεται η ώρα που τελείωσε η λειτουργία κι έφυγε ο κόσμος. Έρχεται ο παπάς και μας λέει, στους τρεις πιτσιρίκους: „μή φύγετε γιατί σας θέλω!“.  Τόνε βλέπω που έριχνε τις προσφορές στην τσέπη, τσουβαλάκι ήτανε. Όλες οι προσφορές χωθήκανε μέσα στις τσέπες. Μας φορτώνει τους ντενεκέδες στον ώμο και του τις πάμε απ’ το Χατζηκυριάκειο στη Βαγγελίστρα, που είναι ο δρόμος που αρχινάει η Τζαβέλας και το Γηροκομείο.

Το σπουδαίο ήτανε: γιατί να την κάνει αυτή την εξήγηση ο παπάς;! Να μη δώσει στα ανθρωπάκια τα φτωχά απόξω, που ήταν του Θεού οι ανθρώποι. Λέει ότι αυτός είναι του Θεού ο άνθρωπος, αλλά στην πράξη ήτανε του διαβόλου ο άνθρωπος με το να τα πάρει αυτά και ν’ αφήσει νηστικούς όλους αυτουνούς που θέλανε να φάνε λίγο ψωμάκι και λίγο κόλλυβο. Κακή πράξη, άσχημη.

....

[απόσπασμα από τις παιδικές αναμνήσεις του ρεμπέτη Θανάση Αθανασίου στην αυτοβιογραφία του: 
Αθανάσιος Αθανασίου: Αυτή είναι η ζωή μου, Αίγινα 1997.]

------------------------

Δε θέλησα εξαρχής να δώσω πολιτικό ή άλλο χαρακτήρα στο blog. Για τα περί (συ)στράτευσης της τέχνης, έχω επίσης τοποθετηθεί εκτενώς κατά καιρούς.

Αφορμή για την πρωτοχρονιάτικη παρατυπία...το πολυσύχναστο «δημοσιογραφικό» Press.gr! 

Πάλαι ποτέ αποκαλυπτικό, κατήντησε δυστυχώς σήμερα να δίνει βήμα σε κάθε καρυδιάς καρύδι, από επίδοξους δημοσιογραφίσκους και παλαίμαχους ρεπόρτερ της μπαγιατίλας (πχ Λιμπερόπουλος) μέχρι φιλοσοφούντες εστέτ και χομπίστες υβριστές...

Με το ακόλουθο άρθρο του, εξέπληξε αλλά και ταυτόχρονα τίμησε τον Δημήτρη Ν. κι εμένα.

Όσα δε θα σας αποκαλύψουν οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ, τα γλυκοψιθυρίζουν οι μουσικές...χαρείτε εδώ το τραγούδι μας…καλό και δημιουργικό 2012!

ΜΟΡΤΙΚΟ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΙ

Μόρτης καλόγηρας χτυπά το καμπανάκι

κι απ' του κελιού τις ερημιές

περνοδιαβαίνει τις πλαγιές

πάνω στο γαϊδουράκι!

~.~

Στον Άθω μόνασε, τον ξέρουνε για βλάμη!

Κότσο δεμένα τα μαλλιά

κονίσματα και χαϊμαλιά

μπεγλέρι στην παλάμη!

~.~

«Σπολλάτη γέροντα, μαγκίτη από κούνια!»

Βαθειά στου ράσου την κοπή

έκρυβε δίχως να ντραπεί

φουντίτσες και ματζούνια!

~.~

«Στον ίσκιο κόπιασε και δώσε την ευχή σου

στου Αγιονόρους τα παιδιά

να μη μας πάρουν μυρωδιά

μόρτη του παραδείσου!»

Υπόμνημα:

Eυχαριστώ τη δαιμόνια φίλη μου Εύη Φλίνδρη, που βρήκε και μου κράτησε την πραγματικά δυσεύρετη αυτοβιογραφία του Θ. Αθανασίου. 

Πίκινος