Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Εκμανείς καί τούς κραυγάζοντας καί τούς ακούοντας ποιών ο αμανές...



Κριτική βιβλίου – Στοιχεία σύγχρονης ρεμπέτικης ανθρωπολογίας
 
Εκμανείς καί τούς κραυγάζοντας καί τούς ακούοντας ποιών ο αμανές ούτος βάσανος αληθής των Αθηναίων απέβη καί τούς αστυνόμους εις θέσπισιν ποινών κατ’ αυτού ηνάγκασε[1].

Κάπως έτσι αντιμετώπιζε ο περιοδικός τύπος της εποχής εν μέσω της μεταξικής λογοκρισίας τον αμανέ! Εξοβελισμένος για χρόνια από το φάσμα της λαϊκής παράδοσης, απαξιωμένος έντονα λόγω ανατολίτικων καταβολών, πολεμήθηκε σφόδρα, μα παρέμεινε ζωντανός στις συνειδήσεις, περνώντας στην προφορική παράδοση και προκαλώντας αίσθηση με τον αυτοσχεδιαστικό του χαρακτήρα σε γλέντια, χαρές και λύπες!


Το βιβλίο „Μανέδες: πώς η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!“ (Έκδοση του ιστότοπου rebetiko.sealabs.net), επιχειρεί να καλύψει ένα σημαντικό κενό στην καθόλα πενιχρή σύγχρονη ρεμπέτικη βιβλιογραφία.


 Αμανέδες καταχωρημένοι στη δισκογραφική βάση του ιστότοπου, ανυστερόβουλα χαρισμένοι από ανώνυμους κεφλήδες, που τους μάζεψαν και ψηφιοποίησαν από δίσκους των 78στρ. με την εργατικότητα μέρμυγκα, μερακλίδικα ακουσμένοι ξανά και ξανά (άθλος φορές να αποκρυπτογραφηθεί ο στίχος!), παρουσιάζονται συγκεντρωτικά (όχι ανθολογικά) καταγεγραμμένοι, στοιχειοθετημένοι και κατηγοριοποιημένοι.
  

Περί τα 450 (ορισμένα, αριστουργηματικά!) δίστιχα της ανώνυμης κ’ επώνυμης λαϊκής δημιουργίας, ανασύρονται ξανά στο φώς από τα μπαούλα και τα υπόγεια στο Μοναστηράκι, λάμποντας σαν τα ξαναστιλβωμένα ασημικά της γιαγιάς!
 


 Κοπιάστε, αγγίξτε, αν τολμάτε, τη φωτιά...

Πολλές φωτιές με τριγυρνούν, μα μιά ναι που με καίει,
μονάχος μου την άναψα, κανένας δεν μου φταίει.


...αναλογιστείτε, ποιός, άραγε, δεν έχυσε πικρά δάκρυα στα μύχια της μοναξιάς του;..

Μόνον εγώ γεννήθηκα αμαρτωλός του κόσμου
και περπατώ και χάνεται ο ήλιος από μπρός μου.


Την ξενιτειά, την ορφάνια, την πίκρα και τη λύπη,
όλα μου τά 'δωσε ο Θεός, κανένα δεν μου λείπει.

...γευτείτε τους καρπούς της ερωτικής τρέλλας...

Θέλω να γίνεις φθισικιά, μα όχι να πεθάνεις,
για να περνώ να σ' αρωτώ πώς είσαι και τί κάνεις.   


Μή με χτυπάς με το σπαθί, μήτε με το μολύβι,
μονχτύπα με με την ελιά πόχεις δίπλα στ' αχείλι.


...μέχρι την ύστατη στιγμή, το στερνό άγγιγμα του Χάρου που δε κάνει διακρίσεις!

Ανοίξετε τα μνήματα, τα κόκκαλα σκορπίστε
των πλούσιων απτων φτωχών να δείτε αν θα γνωρίστε.

Ξαπλώσετέ με νεκρικά και σκίστε την καρδιά μου
και βγάλτε μου τον σάρακα που τρώει τα σωθικά μου.


Χτυπώ νεκροί κι ανοίχτε μου να μπω για να σκουπίσω,
τον τόπο τον παντοτινό όπου θα κατοικήσω.

Μωρέ δεν είναι στίχια αυτά, δεν είναι μουσικές, παρά βέλη, βέλη τοξευμένα ορμητικά στις καρδιές, που διαπερνούν το εφήμερο της σάρκας και φτάνουν στην ουσία! 


Eκδοτικά


Το βιβλίο υπήρξε ανέκαθεν στην Ελλάδα είδος πολυτελείας, τόσο λόγω συντριπτικής απουσίας κριτηρίων ποιότητας των όποιων εκδοτών, όσο και για την απαγορευτική τιμή του. Ακόμη και σήμερα, που οι εκδοτικοί οίκοι κυριολεκτικά παραλύουν, απαιτούνται τρελλά ποσά (και ιδίως από πολλούς παλαιοβιβλιοπώλες!) που δε συμβαδίζουν με την πραγματικότητα!

Συνεπώς η απόφαση της δωρεάν ηλεκτρονικής διανομής του βιβλίου είναι καλοδεχούμενη χειρονομία.


Σχετικά κατατοπιστική η σύντομη εισαγωγή, οι (τιμητικές;) αναφορές στην περί μανέ αρθρογραφία (συγκεκριμένα των κ. Πολίτη[2] και Κουνάδη) όμως -ελλείψει ουσιαστικού περιεχομένου- αδιάφορες.


Ο τόμος σε γενικές γραμμές καλαίσθητος κ‘ ευπαρουσίαστος. Δε δώθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στην ορθογραφία και γραμματική (συγχωρέστε μου την άγνοια της υπεραπλουστευμένης ελληνικής!), με αποτέλεσμα σωρεία λαθών, (ιδίως πιά το κραυγαλέο εκείνο „τι“ που μόνο ως αναφορικό, δυστυχώς, εμφανίζεται και ποτέ ως ερωτηματικό!), ενώ ο Χάρος, αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής του αμανέ, θα έφριττε δικαιωματικά να τον προσφωνούν με το „Χ“ μικρό αντί κεφαλαίο!


Τα κείμενα-σφήνες (κυρίως αποκόμματα εφημερίδων) που διανθίζουν το κείμενο είναι πετυχημένα, ακόμη τα σύντομα βιογραφικά στοιχεία χρήσιμα, αν και οι προσωπικές εκτιμήσεις του τύπου „μεγάλος, σπουδαίος μουσικός“ κ.τ.λ. δεν προσφέρουν τίποτα.

Ως γενέτειρα του τραγουδιστή Αχιλλέα Πούλου (σελ. 33) επισημαίνεται το Balikesir (πράγματι, η τουρκική ονομασία του τοπωνυμίου επικράτησε στους μικρασιάτες) και πρόκειται βέβαια για το Παλαιόκαστρο.

Η γενική του ονόματος του Μελκόν είναι φυσικά Μάρκου και όχι „Μάρκο“ ήMarko, καθότι ο τελευταίος υπήρξε ελληνοτραφής αρμένης και πολύγλωσσος (ειδάλλως να καταπιαστούμε με την λογία ανάλυση του İzmir-μανέ και τη γιαγιά μας από την Bursa, μή τυχόν και μας χρεώσουν εθνικισμό και απόκλιση από τις...συνιστώσες!).

Η ημερομηνία γέννησης του Σωφρονίου (σελ. 60) φέρεται ως 1889 στη λεζάντα της φωτογραφίας και ως 1899 στο κείμενο.

Η -επιπλέον από ιστορικής άποψης- άκρως ενδιαφέρουσα ηχογράφηση του „Χήρα ν‘ αλλάξεις όνομα“ (σελ. 108), έγινε από την Preußische[3] και όχι Preuische P.K. όπως αναγράφεται.


Τα ευσύνοπτα σχόλια στο κάτω περιθώριο των σελίδων φανερώνουν το μεράκι εκατοντάδων ωρών αναζήτησης, (υπηρετώντας παράλληλα τους λάτρεις του είδους ως συμπληρωματικό εγχειρίδιο της -τερατώδους, μα πληθώρας αβλεψιών- δουλειάς του κ. Μανιάτη[4]), στερούνται όμως κριτικής ματιάς.


Δίσκος Odeon A 154054 G.O.49
(πηγή: rebetiko.sealabs.net)

‘Ετσι, λ.χ.:

από τη στιγμή που οι ισχυρισμοί του «συγγραφέα» κ. Βολιώτη-Καπετανάκη (σελ. 5), όπως και οι αντίστοιχοι του συλλέκτου κ. Κουνάδη (σελ. 83) δεν είναι τεκμηριωμένοι, προς τί η αναφορά;


- παρομοίως για τις θεωρίες του κ. Μπαρούνη (σελ. 67), αφού πιθανότατα ο...„ριγκολάτος“ στίχος της...„πουπούλας καρδιάς“, ήταν αμέλεια του τυπογράφου που επιμελήθηκε την ετικέττα!




H ιδιαίτερη μνεία (σελ. 84) στην έκδοση „Rembetika 7“ του συλλέκτου κ. Charlie Howard μάλλον κρίθηκε σκόπιμη λόγω «πνευματικών δικαιωμάτων», τα διαδικαστικά όμως αφήνουν αδιάφορο τον μέσο αναγνώστη (δε διανέμεται άλλωστε κάποιο cd με το βιβλίο). Εξ αφορμής όμως, διαβλέπουμε μια πτυχή του δήθεν...«αδιάφθορου» Charlie, που «κόπτεται για τη διάσωση και διαφύλαξη του ρεμπέτικου τραγουδιού»[5]!


Ενδιαφέρον θα είχε η αντιπαραβολή τραγουδιών με μανέδες όπου συναντούμε κοινά ή παρόμοια δίστιχα, (εξ)ερευνώντας ταυτόχρονα τί προηγείται χρονικά. Ορισμένα παραδείγματα:

  • Βουρνοβαλιό μανές (σελ. 14) → Βαρύτερα απ’ τα σίδερα, σε εκτέλεση Εστουδιαντίνας
  • Γκιουζέλ σαμπάχ μανές και Σαμπάχ μανές (σελ. 68) → Κουβέντα με το Χάρο, σε εκτέλεση Κ. Ρούκουνα
  • Ραστ μανές (σελ. 99) → Παραπονιάρης, σε εκτέλεση Κ. Δούσα

Χρηστικά και ουσιώδη τα δύο από τα τρία ευρετήρια στο τέλος του βιβλίου (ανά πρώτο ημιστίχιο και καλλιτέχνη), καθότι όπως σωστά παρατηρείται και στην εισαγωγή, το τελευταίο ευρετήριο (ανά είδος) είναι ατελές και η συζήτηση περί μακάμ δαιδαλώδης και ατέρμονη.


Τρωτό σημείο του πονήματος: η σταχυολόγηση των πηγών. Η χρήση τους ελλείψει των σχετικών παραπομπών δεν είναι πάντα σαφής, τα δε αξιολογικά/επιστημονικά κριτήρια απουσιάζουν φανερά, εκθέτοντας τη σοβαρότητα της προσπάθειας (μειδιά ο υποψιασμένος αναγνώστης με τα σκατένθετα του κ. Κουνάδη, ή τα...αγκωμαχητά του κ. Λαδόπουλου σερβιρισμένα με σως από μούρα στο προσωπικό του ιστολόγιο!).


Διαγράφω, κλείνοντας, κύκλο και επιστρέφω στην εισαγωγή του βιβλίου, όπου διαβάζουμε:

„Αφιερώνεται στα μέλη του rebetiko.sealabs, που χωρίς τη βοήθειά τους αυτή η έκδοση δε θα είχε πραγματοποιηθεί“, και  Το παρόν βιβλίο πρέπει να θεωρείται ως το προϊόν της συλλογικής εργασίας όλων των φίλων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνέβαλαν στην έκδοσή του.

Ο ιστότοπος του Sealabs σήμερα, δεν είναι  ο ύ τ ε  η  σ κ ι ά  του εγχειρήματος που πριν χρόνια ξεκίνησε.

Καλές, λοιπόν, οι προθέσεις αγάπης και οι κορώνες περί ανιδιοτελούς εθελοντισμού, μόνο που δεν πείθουν πιά...ίσως βρεθεί (ή γραφτεί) στο μέλλον κάποιος μανές να τα ιστορήσει!



Πίκινος 



Σημειώσεις:


[1]Ν. Μοσχόπουλος: Μή τραγουδήτε τούρκικα –νά παύση ο αμανές [Εφημερίδα «Η Καθημερινή», 17.09.1936]


[2]Νίκος Α. Πολίτης: Μία παρουσίαση για τον Αμανέ [Περιοδικό «Το λαϊκό τραγούδι», τεύχος 16, Ιούλιος 2006]

Στις κοντά 9 σελίδες αναλύσεων που θα κοιμίζαν μεραρχία, μεγάλος απών είναι ο ίδιος ο αμανές! Τρανή απόδειξη: καταγράφεται μετα βίας ένα και μοναδικό δίστιχο!

Παραβλέποντας τους νερόβραστους λυρισμούς σπουδάρχου (περί της κουλαμάρας που ησθάνθη στο εν Θεσσαλονίκη ταβερνείον το σωτήριον έτος ’80, τους φόβους του -μάλλον: τον φόβο και τρόμο μας!- παρά την συναπτή 6ετή διδαχή βυζαντινής μουσικής να αοιδήσει αμανέ, κ.τ.λ.), έχω να επισημάνω τα εξής:

1.   την φανταστική λέξη «μυρολόι» (εμφανίζεται καμαρωτά-καμαρωτά στο κείμενο οκτώ φορές!). Δεν γνωρίζω αν η χρήση εξυπονοεί ορθογραφικά τοιαύτη (ανυπόστατη) παρετυμολόγηση (προφανώς και δεν (συ)σχετίζονται τα..μύρα(!) που αλοίφαν -υποτίθεται- τους νεκρούς, με το νεκρικό μοιρολό(γ)ι!).

Θα παρέπεμπα πάντως στο ερμηνευτικό Λεξικό της Πρωίας (1932). Ανάγοντας την αναζήτηση στους αρχαίους χρόνους, σημειώνω ότι το βαρυσήμαντο και πρακτικά αξεπέραστο γερμανικό-αρχαιοελληνικό λεξικό του χαλκέντερου Wilhelm Pape [Dr. W. Pape's Handwörterbuch der Griechischen Sprache, Braunschweig, 1880], αναφέρει μόνο το ρήμα μοιρολογέω (λέω τη μοίρα).

2.  εν συνεχεία διαβάζουμε: „Έψαξα σε δύο γνωστές συλλογές δημοτικών τραγουδιών και σε περισσότερα από πενήντα καταχωρημένα μυρολόγια τη λέξη "θάνατος" δεν την απάντησα.  Ο Χάρος, ναι.  Αλλά αυτός πάλι, δεν εμφανίζεται ποτέ σε τραγούδια του γλεντιού όπως οι αμανέδες.“

Όχι απλώς εμφανίζεται, παρά είναι το κύριο πρόσωπο (ανατρέξατε στις σελ. 2, 6, 14, 57, 85, 110, 115 των „Μανέδων“)!

3.  σχετικά με τους τίτλους των αμανέδων στη δισκογραφία, επισημαίνεται: „Στον τίτλο, γενικά, των ηχογραφημένων κομματιών ανακοινώνεται πρώτα πρώτα το μακάμι…Εντύπωση κάνει πάντως το γεγονός ότι για το στιχουργικό περιεχόμενο του κομματιού συνήθως, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν αναφέρεται τίποτα. Αυτό θα το ερμήνευα με το ότι στο είδος αυτό, όπως είπαμε, το κείμενο δεν θεωρείται τόσο σημαντικό όσο η μουσική

Από πού πηγάζει και πώς μπορεί στα σοβαρά να σταθμιστεί το τρομερό αυτό συμπέρασμα;!

4.  λίγο παρακάτω, διαβάζουμε: „Γνωρίζοντας ήδη το ύφος του ανατολικού αμανέ της παλαιάς σχολής και συγκρίνοντάς το με νεώτερα κομμάτια όπως το “νεβά τσιφτετέλι“ που έγραψε και τραγούδησε ο Ρούκουνας αλλά και τους αμανέδες που τραγούδησε ο Μάρκος Βαμβακάρης, θα διακρίνουμε χαρακτηριστικές διαφορές ύφους: ο μεν Ρούκουνας θυμίζει σκυλάδικο, ιδίως στο αλέγρο του τέλους, ο Μάρκος τον αμανέ απλά δεν τον κατέχει.“

Αν ο Μάρκος (που μόνο έναν αμανέ τραγούδησε στη γνωστή δισκογραφία, ανατρέξατε στη σελ. 28 των „Μανέδων“) ήξερε ότι θα δυσαρεστούσε με το «άτεχνο» του ύφους του τον κ. Πολίτη, σίγουρα θα ματαίωνε την ηχογράφηση στην Columbia την αποφράδα εκείνη ημέρα, κομματιάζοντας λυσσαλέα το μπουζούκι του, ενώ ζητώντας ταπεινά συγχώρεση και Καθαρτήριο, θα εγκατέλειπε τα εγκόσμια „πηγαίνοντας καλόγερος σε κάποιο μοναστήρι“!

Πέρα από την πλάκα όμως,

5.   διαφαίνεται το εξής οξύμωρο: ενώ ο επίδοξος αρθρογράφος κόπτεται για τον ελεύθερο αυθορμητισμό και τη γνησιότητα του αμανέ, „ψέγοντας“ παράλληλα τον „αδαή ακροατή της δυτικοτρόπου κουλτούρας“, τρόπον τινά  υ π ο τ ι μ ά ε ι  τον -ευτυχώς πλουσιότατο- δισκογραφικό όγκο ως (κύριο, τί άλλο;!) εργαλείο γνωριμίας, γνώσης και αφομοίωσης του αμανέ, αποτελειώνοντάς τον τελικά με κόλλυβα και μνημόσυνο:

„Με τους αμανέδες ασχοληθήκαμε πολύ αργά. Μηχανή του χρόνου, όπως αναφέραμε, δεν έχουμε. Επομένως, ότι και αν πούμε, όσους δίσκους και αν βρούμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ανασυνθέσουμε ακριβώς το κλίμα μέσα στο οποίο τα τραγούδια αυτά γεννήθηκαν, διαμορφώθηκαν, αγαπήθηκαν, διαδόθηκαν και τελικά βεβαίως, πέθαναν….Ας δούμε λοιπόν τη δισκογραφία πολύ προσεκτικά, έχοντας όλα αυτά υπόψη μας. Και ας την αφήσουμε να μας δόσει όσα στοιχεία μπορεί, αφού βέβαια δεν έχουμε ουσιαστικά τίποτε άλλο να μας βοηθήσει, μην την ανάγουμε όμως σε “κλειδί“ για την προσέγγισή μας“.

Εξαιρώντας ίσως κάποιες σποραδικές περιπτώσεις γερόντων που έτυχε να τραγουδούν ή να γνωρίζουν μανέδες, κ‘ εώς ότου περάσουμε στην εφηρμοσμένη Θεωρία της Σχετικότητας και τις χρονομηχανές, τί άλλο πέρα από τη δισκογραφία θα μπορούσε να αντιπροταθεί ως «κλειδί»;

Εντέλει, απ‘ τη μιά μανές και ρεμπέτικο -δηλαδή μπαρούτι και καπνός!- κι από την άλλη ακατάσχετες «γραφές» και «προσέχω μή τσαλακώσω το μικρομελισματικό πουκαμισάκι μου»! Γίνεται;! Αμ δε γίνεται!


[3]Die Königlich-Preußische Phonographische Kommission (Η Φωνογραφική Επιτροπή του Βασιλείου της Πρωσίας).

Η επιτροπή συστάθηκε το 1915 υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού της Πρωσίας, με σκοπό να καταγράψει σε δίσκους και κυλίνδρους, γλώσσες και μουσικές αιχμαλώτων του Α‘ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το πλούσιο αρχείο διασώζεται μέχρι και σήμερα φυλασσόμενο στο Humboldt-Universität του Βερολίνου.

Η συγκεκριμένη ηχογράφηση έγινε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Görlitz το 1917 στη Γερμανία.


[4]Διονύσης Δ. Μανιάτης: Η εκ περάτων δισκογραφία γραμμοφώνου [Έκδοση του Υπουργείου Πολιτισμού, 2006]


[5]Κυκλοφοράει ευρέως στους ρεμπέτικους κύκλους το παραμύθι των τάχα πεντακάθαρων αντιτύπων δίσκων που χτυπήθηκαν και εστάλησαν από τις εταιρίες στην Αγγλία, όπου και φυλάσσονται σε κάποιο «αρχείο», όπου ο κ. Howard υποτίθεται ότι έχει πρόσβαση!

Βέβαια, οι κασσετίνες (Τσιτσάνης, Μάρκος, Χατζηχρήστος) που διέθεσε στο εμπόριο (κυρίως με δίσκους του συλλέκτου κ. Κουρούση!), απέχουν αισθητά από τις...συρραμμένες κουράδες του κ. Κουνάδη [που τόσα χρόνια εβίαζε τα ώτα μας με το περίφημο „Αρχείο“ του! Φρόντισε, μάλιστα, να μας το σερβίρει με ΤΑ ΝΕΑ το 2010 σαν ξαναζεσταμένο φαΐ, υπό την επίβλεψη της MINOS, που ανέκαθεν «προήγαγε (με το αζημίωτο ασφαλώς) εν Ελλάδι πολιτισμόν»! Εκεί να δείτε πασαλείμματα!]. Κι αυτές ακόμα οι κασσετίνες δε στερούνται αδυναμίας (ούτε είναι όλα τα κομμάτια...„πεντακάθαρα“!)...θα επανέλθω κάποια στιγμή με λεπτομέρειες σε ξεχωριστό άρθρο!




31 σχόλια:

  1. Πίκινε, σωστή η κριτική σου για το βιβλίο και αναμφίσβητητα θετικό το πρόσημο για την σημαντική αυτή καταγραφική προσπάθεια. Το γεγονός ότι το βιβλίο υφίσταται, κατά κύριο λόγο, σε ηλεκτρονική μορφή (για κατέβασμα), διευκολύνει τόσο την συμπλήρωσή του στο μέλλον με πρόσθετους μανέδες που θα «ανακαλύπτονται» όσο και την διόρθωση τυχόν ατελειών, όπως αυτές που επισημαίνεις. Μπράβο κι από μένα στους συντελεστές (όπως έχω άλλωστε γράψει και στη σελίδα).

    Θα ήθελα όμως να διαφοροποιηθώ λίγο από τον επίλογό σου: Γράφεις ότι «Ο ιστότοπος του Sealabs σήμερα, δεν είναι ούτε η σκιά του εγχειρήματος που πριν χρόνια ξεκίνησε.» Όμως, το sealabs δεν είναι μόνο το φόρουμ του. Είναι κατά κύριο λόγο, η βάση με τις ηχογραφήσεις και τις πληροφορίες για τα τραγούδια. Στον τομέα αυτό, το έργο συνεχίζεται και η προσπάθεια των ανιδιοτελών θαμώνων (είτε τυγχάνει αναγνώρισης είτε όχι) δεν πάει χαμένη.

    ΥΓ: Συνέχισε να κατουράς στη μάπα με πίεση το τοτέμ της «πολιτικής ορθότητας»!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλώς τον Μπλέτσα!

    Χαίρομαι που σε βλέπω εδώ!

    Σωστά διαχώρισες το forum από τη βάση. Μόνο που αυτή δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητη, παρά πατροναρισμένη της συμπεριφοράς και των γραμμών του forum (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και τα αντίστοιχα επακόλουθα).

    Έτσι, το αποδοθέν «πρόσημο» είναι -επέτρεψέ μου τη μαθηματική ακροβασία- μάλλον ουδέτερο.

    Να ‘σαι καλά,

    Πίκινος

    ΥΓ Από...“κατούρημα“ άλλο τίποτα, ευελπιστώ λοιπόν να σε βλέπω εδώ συχνότερα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όλα τα σχόλια ευπρόσδεκτα, εξάλλου δεν είχαμε πρωτύτερη εμπειρία από τέτοια εγχειρήματα και βγάλαμε κάτι από το μεράκι και την αγάπη μας για το ρεμπέτικο.

    Αυτό όμως με το "πατρονάρισμα με τις γραμμές του φόρουμ" της βάσης και η χολή που βγάζεις δεν χωνεύεται.. Όταν μάλιστα με γνώρισες και προσωπικά και είχα αφιερώσει χρόνο στο τηλέφωνο σε προσωπικές μας επαφές να σε πείσω ότι δεν χρειάζεται να τσακώνεσαι και να προσβάλλεις στο φόρουμ γιατί με φέρνεις σε δύσκολη θέση και δεν μπορώ να είμαι από πάνω συνέχεια σαν πυροσβέστης στη σελίδα.

    Με αφορμή λοιπόν τα τελευταία σου λόγια στο άρθρο αλλά κυρίως το σχόλιό σου ως απάντηση στον Κ. Μπλέτσα, σε προκαλώ να μας υποδείξεις με αντίστοιχες αναφορές σε ποιά τραγούδια, σε ποια στοιχεία στη βάση και στα κατάστιχα (wiki) φαίνεται το "πατρονάρισμα" που αναφέρεις. Έχουμε ακούσει διάφορα ανά καιρούς, ακούσαμε κι αυτό.. Και τί σημαίνει δεν πείθουν πια οι προσπάθειες ανιδιοτελούς εθελοντισμού κλπ κλπ (παρόλο που δεν είμαστε εθελοντές). Τί σκοτεινό λοιπόν βρίσκεται πίσω από αυτή την προσπάθεια;

    Το βιβλίο διατίθεται δωρεάν και όποιος θέλει μπορεί να δώσει όποιο ποσό θέλει, το οποίο πηγαίνει στην ΑΕΠΙ και στο hosting. Βγάλαμε απλά το μεράκι μας, τίποτα παραπάνω και δεν θα σχολιάσω περισσότερα.

    Εάν θέλεις μπορούμε να σου στείλουμε μια κόπια του βιβλίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. max,

      το σχόλιό σου αποτελεί μια καλή αφορμή για να σ‘ ευχαριστήσω, αφού επιβεβαιώνεις και ο ίδιος τις κρίσεις μου.

      Αρχικά (για να βάλω στο παιχνίδι τους αναγνώστες που δε ξέρουν τα…«προσωπικά μας»), δε θεωρώ ότι μου έκανες και καμμιά χάρη, αφιερώνοντας χρόνο για να μιλήσουμε (συνέβη πρωτού 2,5 χρόνια περίπου, ή κάνω λάθος;), ούτε και αισθάνομαι ότι σου χρωστάω τίποτα.

      Έπειτα, εδώ και πάνω από 2 χρόνια δεν αποτελώ μέλος του forum σου (μου αφαίρεσες το λόγο).

      Αξιώνεις, λοιπόν, στα σοβαρά να λ ο γ ο δ ο τ ή σ ω σ τ ο χ ώ ρ ο μ ο υ;! Τις πρακτικές αυτές στο δικό σου domain, όχι εδώ!

      Στο εγχείρημα του Sealabs φάνηκες κατώτερος των περιστάσεων, αφήνοντας το χώρο βοσκοτόπι στον κάθε –ικό, -ιστή και –ολόγο, χορεύοντας στην πίπιζα που σου παίζουν με φερετζέ το ρεμπέτικο. Χαμπάρι δε πήρες ακόμα! Κι όσοι πήρανε χαμπάρι, εγκατέλειψαν από μόνοι τους (φερόμενοι φυσικά εξυπνότερα από μένα!).

      Όσο για την κόπια που θέλεις να μου στείλεις δεν την έχω κερδίσει...δώστην σε κάποιο από τα εκλεκτά μέλη-πυροσβέστες/αιρετούς/αγάδες/πα(τ)σάδες/ντερβισάδες /διαφημιστές/διαφημιζομένους/αφισοκολλητές/Κονκλάβιο/κουτσαβάλ(κ)ια/Φ.Α.Κ. (Φράξια Αναρχιζομένων Καραγκιοζοπαιχτών)/συντρόφους/ερυθρούς Χμερ/ΕΛ/ που φιλοξενείς, και που δεν σε φέρνουν σε δύσκολη θέση!

      Διαγραφή
    2. Ναι ήταν λάθος που δεν σε πήρα αμέσως τηλέφωνο όπως σου είχα πει εκείνο το Σ/Κ. Με τη σελίδα ασχολούμαι τον ελεύθερό μου χρόνο και γι αυτό σου ζήτησα πολλές φορές να το σεβαστείς και να μη τσακώνεσαι γιατί δε μπορούσα να ειμαι από πάνω συνέχεια. Έτσι λοιπόν δοκίμασα να σε πάρω, σού έστειλα και μήνυμα λίγο καιρό αργότερα, κλήσεις που δεν απάντησες όμως ποτέ.

      Χαίρομαι που ξεφτιλίζεσαι με τα παραπάνω σου σχόλια για μένα. Σου μίλησα όμορφα χωρίς να σε προσβάλλω. Φτιάξε λοιπόν και συ και χειρίσου μόνος σου μια τέτοια συλλογική προσπάθεια και τα ξαναλέμε.

      Κάτσε λοιπόν να σκούζεις από τον προσωπικό σου ατομικό ιστότοπο και να υποτιμάς πετώντας λάσπη χωρίς επιχειρήματα (δεν λέω για την κριτική για τα λάθη του βιβλίου). Έτσι κι αλλιώς ατομικιστικά φέρθηκες μη μπορώντας να συνυπάρξεις με τους υπόλοιπους και στη σελίδα μας.

      Περαστικά..

      Διαγραφή
  4. Απορρώ πραγματικά τι τύπος είσαι ρε Πίκινε.Μόνο χολή σε έχω δει να βγάζεις, χωρίς να κάτσεις να ανοίξεις τα μάτια σου να δεις τι πραγματικά παίζεται δίπλα σου και φυσικά χωρίς να έχεις κάνει ποτέ την αυτοκριτική σου.
    Κάθεσαι και μας λες ένα σωρό αρλουμπες για τον τρόπο λειτουργίας του sealabs αλλά δεν μας λες και κάτι στην τελική.
    Φυσικά και το sealabs δεν ειναι όπως οταν ξεκινούσε ,πως θα μπορούσε άλλωστε...Οταν ξεκινούσε κανεις δεν θα μπορούσε να φανταστεί οτι σε ούτε μια δεκαετία λειτουργίας της σελίδας θα μπορούσε όποιος θέλει να ακούσει 11.500 τραγούδια στην πλειοψηφία τους ηχογραφήσεις απο δίσκους γραμοφώνου.Επίσης κανεις τοτε δεν θα μπορούσε να φανταστει ότι μία τέτοια σελίδα θα έχει ορκισμένους εχθρούς που θα προσπαθήσουν με μυνήσεις να καταπνίξουν αυτή τη προσπάθεια.Ευτυχώς όμως έχει και ορκισμένους φίλους.
    Εσύ όσο ήσουν μέλος στη σελίδα ασχολήθηκες αρκετά με τις διορθώσεις και την συμπλήρωση των πληροφοριών στα τραγούδια.Σου έιπε ποτέ κανείς, όχι ρε Πίκινε μην το γράφεις έτσι και να το γράψεις αλλιώς;.Πού είδες πατρονάρισμα και συγκεκριμένη γραμμή;.Εσύ μετά έμπαινές στο φόρουμ και τα έχωνες σε όλους και όλες νομίζοντας ότι είσαι ανώτερο μέλος και έκανες εκ του ασφαλούς επιθέσεις (λόγω ιστότόπου).
    Όσον αφορά την ειρωνία σου για την συλλογικότητα και τη ανιδιοτέλεια της προσπάθειας σε πληροφορώ ότι ασχοληθήκαν πολλοί άνθρωποι για να μπορείς να έχεις συγκετρωτικα σε μορφή βιβλίου τα στιχάκια απ' ότι αμανέδες υπάρχουν τα ηχητικά αρχεία, μέχρι αυτή τη στιγμή.Και κανεις δεν ζήτησε αντάλαγμα.Μας αρκεί η ικανοποίηση τoυ αποτελέσματος.
    Και αν ύπήρξαν κάποια λαθάκια όπως η παράβλεψη στον ΟΥΣΑΚ ΜΑΝΕ με τον Κώστα Θωμαϊδη στην σελίδα 6 όπου ξεχάστηκε να μπεί κεφαλαίο Χ στον Χάρο η στην σωστή ορθογραφία της Φωνογραφικής εταιρείας του βασιλείου της Πρωσίας ,ελπίζω τουλάχιστον μιας και είμαι το άτομο που ανέβασα τα τραγούδια στη βάση (το πρώτο το είχα σε δίσκο και το δεύτερο μου το έδωσε ένας συλλέκτης για να το ανεβάσω) να τα ακούς και να τα χαίρεσαι και ας έγιναν ορθογραφικά λάθη στο βιβλίο(τα οποία μάλλον εγώ έκανα στα σχόλια στη βάση κια απο κεί τα πήρε η συντακτική ομαδα του βιβλίου).
    Τώρα για το άλλο που λές να γίνόταν αναφορά σε ποία τραγούδια της δισκογραφίας συναντάμε τα δίστιχα από τους αμανέδες ξέρεις πολύ καλα οτι εκεί θα χανόταν η μπάλα και οι ελείψεις θα ήταν μεγάλες οπότε θα κατηγορούμασταν και για πασαλείματα.
    Φαντάσου να γράφαμε ότι ο Ραστ μανές (σελ. 99) μας παρπέμπει στο "Παραπονιάρης", σε εκτέλεση Κ. Δούσα όπως και εσύ ανέφερες στην κριτική σου και να μήν γράφαμε ότι το στιχάκι το συναντάμε και στο " Βαρύτερα απ’ τα σίδερα", σε εκτέλεση Εστουδιαντίνας (απορώ πως δεν το θυμήθηκες να μας το επισημάνεις)
    Αλλά άντε να θυμάσαι τους στίχους από όλα τα τραγούδια για να δείς σε ποιό τραγούδι κολάει το τάδε δίστιχο απο τον τάδε αμανε και μετά αντε βρές και τον τίτλο από το τραγούδι που θυμήθηκες οτι σου θυμίζει ο αμανες αυτός.
    Τρέχα γύρευε δηλαδή...
    Όσον άφορα την μνεία που λες ότι έγινε σε συγκεκριμένους συλλέκτες ή αρθογράφους δεν έγινε σε καμία περίπτωση για "γλείψιμο" όπως προφανώς υπονοείς αλλά για την ανάφορα, μιας και αυτοί καταπιάστηκαν σε άρθρα τους με το θέμα του Αμανέ και στο βιβλίο θέλαμε να γινει αναφορά και στο τι εχει γραφτεί τη σήμερον εποχή για το θέμα αυτό.Σε λίγο θα μας πείς ότι το βιβλίο το γράψαμε με τις ευλογίες της μακαρίτισσας Σοφίας Σπανούδη και του άλλου πολέμιου των Μανέδων Ζαχαρία Παπαντωνίου.
    Συνέχισε έτσι να δούμε που θα το πας...
    Πάντως εγώ ο μόνος Πίκινος για τον οποίο θα τραγουδώ ήταν και θα είναι ο φίλος του Σαμιωτάκη και δεν νομίζω ότι θα βρεθει να ιστορήσει τα δικά σου τα καμώματα ούτε μανές ούτε τραγούδι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναρχίδι του Αιγάλεω,

      έλα να με βρεις για να δεις από κοντά τί τύπος είμαι.

      Διαγραφή
  5. θανάση, εγώ που σε γνώρισα από κοντά στεναχωριέμαι να σε βλέπω να βουλιάζεις στην ανυποληψία... αν έχεις να κρίνεις κάτι καλόπιστα κάνε το, αλλιώς τα βρισίδια και οι αφορισμοί απλά σου αφαιρούν κάθε κύρος και σε βάζουν στην ίδια κατηγορία με τους φλύαρους ρεμπετολόγους που αγαπάς να μισείς. αντί να ασχολείσαι με τους άλλους, παρουσίασε επιτέλους κάτι αξιόλογο δικό σου.
    πέρα από το προσωπικό, θεωρώ απαράδεκτο να μιλάς για κλίκες του σήλαμπς και του φόρουμ (τόσα χρόνια μόνο καθημερινούς ανθρώπους γνώρισα, που δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν), ή να ειρωνεύεσαι τον ν.πολίτη (λίγος σεβασμός δεν βλάφτει), ή να αμφισβητείς το έργο του τσάρλι (όντως πεντακάθαρες κόπιες όσες βρήκε, κάποια τα χαλάσανε στο μάστερινγκ).
    άντε, περιέλαβε και μένα τώρα, όμως αναρωτήσου μήπως έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις στη ζωή σου από το να θρέφεις τον εγωισμό σου. με πήρε το ξημέρωμα στα πλήκτρα και δεν αξίζει.
    νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκο,

      καλοσύνη σου που νοιάζεσαι για την „ηθική μου κατάπτωση“.

      Για να σε ρωτήσω όμως:

      1) >>παρουσίασε επιτέλους κάτι αξιόλογο δικό σου

      Περιηγήσου στη σελίδα μου για να δείς και να κρίνεις τί έχω κατά καιρούς (δικό μου ή μή) παρουσιάσει. Εσύ τί αξιόλογο έχεις παρουσιάσει στο χώρο;

      Επίσης, ποιά είναι η εν γένει προσφορά σου (δε μιλάω για την αγοραπωλησία οργάνων, το πού και με ποιούς συνεστιάζεσαι και παίζεις αμοιβόμενος ή για παρέα, παρά εννοώ πού και τί προσέφερες);

      3) δώσε μου σε 2-3 γραμμές, γιατί είναι κατά τη γνώμη σου αξιόλογο το άρθρο του κ. Πολίτη και τί έχει να προσφέρει στη λεγόμενη «έρευνα» (μήν είσαι κουτός βρε, θα το εξαργυργώσεις!);

      4) σχετικά με το «έργο» των συλλεκτών, κάποιων συλλεκτών, θα ήθελες να μου καταστήσεις πού είναι τα διακριτά όρια μεταξύ οικονομικής συναλλαγής, «προσφοράς», «έργου» και «λειτουργήματος»;

      5) το (4) σε συνάρτηση με τους ιησουϊτισμούς σου περί της „ηθικής μου καταπτώσεως“: θέλεις (αν τιμάς ρε ακόμα τα παντελόνια που φοράς!) να μας πείς, τί γνωριζεις, (άν γνωρίζεις) για το ρόλο των συλλεκτών, κάποιων συλλεκτών, στη ρουφιανιά που έγινε στο Sealabs και έκτοτε πληρώνει την ΑΕΠΙ;

      6) να μας πεις, άν τιμάς και κατέχεις τη γλώσσα που μιλάς, κατά πόσο μπήκες στον κόπο να διαβάσεις προσεκτικά ΠΡΩΤΑ το βιβλίο και ΜΕΤΑ την κριτική μου, αντί να μπαίνεις στο χώρο μου (που δεν προαπαιτεί εγγραφές και υπακοή σε «κώδικες δεοντολογίας») για να κάνεις πλάτες του τάδε και του δείνα;

      Διαγραφή
    2. πήγα στα ντοκουμέντα, και βρήκα: δυο βίντεο, μια αφιέρωση, και ένα όργανο (από αγγελία). εγώ τουλάχιστον δεν καυχιέμαι για την προσφορά μου -που δεν έχω. απλά εκτιμάω όσους προσφέρουν (και δεν έχω τις δικτυώσεις που φαντασιώνεσαι).
      όσο για τις "πλάτες" που εξαργυρώνω, δεν μπορώ να σου απαντήσω τώρα γιατί παίζω στο μέγαρο με τον νταλάρα.

      τα "διακριτά όρια" και την διαβάθμιση στους συλλέκτες, στα λάθη των άρθρων, στις προσωπικές εκτιμήσεις... θα έπρεπε να τα είχες βάλει εσύ από καιρό, αντί να τσουβαλιάζεις και να ξεσπάς επί δικαίων και αδίκων.
      αν αφήσεις τον άκρατο ατομικισμό σου και τη μανία να κατηγορείς και να τσακώνεσαι, μπορεί κάποια στιγμή να σου μείνει χρόνος και ενέργεια για κάτι που πραγματικά θα αξίζει τον κόπο.

      βαρέθηκα, δεν θα συνεχίσω μια αδιέξοδη φλυαρία.
      καληνύχτα

      Διαγραφή
  6. Πίκινε, όπως ήδη έχεις, νομίζω, καταλάβει, επιλογή μου (εδώ και αρκετό καιρό) είναι να μην τοποθετούμαι σε οτιδήποτε γράφεις οπουδήποτε, έστω και αν με αφορά. Ο λόγος: από τα όσα δικά σου έχω διαβάσει, έχω από καιρό σχηματίσει γνώμη για την κλάση σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκο Πολίτη,

      χαίρομαι που είσαι αναγνώστης μου και σ’ ευχαριστώ που πήρες μέρος στην κουβέντα.

      Ακούγεται συχνά, πως „ο ιντερνετικός και εν γένει γραπτός λόγος είναι παρεξηγήσιμος“. Δε συμφωνώ, γιατί αφενός έχει να κάνει με το χειριστή του λόγου, αφετέρου ο προφορικός λόγος είναι εξίσου „παρεξηγήσιμος“.

      Αμφότεροι, και από τη διαδικτυακή μας παρουσία (αφού δε έχουμε βρεθεί ποτέ από κοντά) σχηματίσαμε γνώμη ο ένας για την κλάση του άλλου. Θα σου δώσω ένα περίγραμμα, λοιπόν, της δικής σου κλάσης, όπως την έχω αντιληφθεί.

      Θα κινηθώ σε δύο βασικούς άξονες, αυτούς της φαινομενικής πολυπραγμοσύνης και της εμπάθειας.

      1) φαινομενική πολυπραγμοσύνη:

      Είναι όμορφο να καταγίνεται κανείς με πολλά κ‘ ενδιαφέροντα, γιατί από την αέναη αυτή διαδικασία μόνο να μάθει μπορεί! Άλλο όμως τί θέλει κανείς αυστηρά για τον εαυτό του, κι άλλο τί ευαγγελίζεται δημόσια, όπως εσύ με τις ιδιότητες του „ερασιτέχνη μουσικού, ερευνητού της λαϊκής μουσικής, μηχανικού“, κ.τ.λ.

      Κατά καιρούς είδα σχολιασμούς και κείμενά σου σχετικά με το ρεμπέτικο, τη λαϊκή και βυζαντινή μουσική, τη λαογραφία, την οργανοποιία, την παγκόσμια γραμματολογία και ιστοριογραφία, την ηθογραφία, την φιλολογία, την σημειολογία, την οινοποιία, την βοτανική, την γλυπτική, την ζωγραφική, την αρχαιογνωσία, την λεξικογραφική, την ιατρική, την ηλεκτρολογία, την εξομοίωση δυναμικών συστημάτων, την...

      Φροντίζεις βέβαια να τοποθετείσαι με ελιγμούς, δηλαδή λες „δεν είμαι ειδικός στο ρεμπέτικο/ λαογραφία/γραμματολογία/ηθογραφία/εξομοίωση δυναμικών συστημάτων, αλλά...“: -> κι ακολουθεί ένα σεντόνι –μετά συγχωρήσεως- ΝΑ!!

      Ε, για βάστα επιτέλους ρε Νίκο! Πολυπράγμων και καλός σε ΟΛΑ στην ανθρώπινη Ιστορία, υπήρξε μόνο ο Λεονάρντο ντα Βίντσι!


      „Δώ μιά φορά ήταν άνθρωπος, κ’ εκεί ’ταν ένας τόπος.“ μας λέει ο ποιητής στην „Ξερή πολυμάθεια“, μετατρέποντας μισή αράδα σε χειμαρρώδη λόγο ουσίας (δεν απαιτώ βέβαια τέτοιες σπάνιες ικανότητες από το μέσο συνομιλητή μου)! Στον αντίποδα, θα μπορούσαμε να έχουμε μακροσκελείς γραφές με ουσιαστικές ποιότητες.

      Τώρα, στην περίπτωσή σου: συχνότατα διυλίζεις ανούσια τον κώνωπα, όπως με τους „μανέδες“ σου όπου αναφέρομαι αναλυτικά, κι ας μή καταδέχεσαι να τοποθετηθείς.

      Ας είναι,..πράγματι αναφαίρετο δικαίωμά σου να πραγματεύεσαι ένα δύσκολο θέμα, π.χ. τις χρυσοποίκιλτες πόρπες στολών μυστικιστικού χορού των Σούφι σε συνάφεια με το ύψος του καβαλάρη της ασυγκεράστου πανδουρίδος (αστειεύομαι!), προσπαθώντας να μειώσεις τις αποστάσεις στο ανίδεο κοινό και μεταδίδοντας «ουσία και γνώση»: δεν διαθέτεις αυτό το ταλέντο Νίκο! Σαν αεροπλάνο που με όλο τον όγκο του παραμένει πεισματικά καρφωμένο στο έδαφος, αφού ο πρωτάρης πιλότος του αδυνατεί να το απογειώσει!

      Όπως και νά ‘χει, τα παραπάνω ανήκουν στα πλαίσια λόγου και του αντίλογου (ο ένας λέει/γράφει, ο άλλος συμφωνεί/διαφωνεί/σχολιάζει και πάει λέγοντας) (επανέρχομαι με επιπλέον σχολιασμό).

      Διαγραφή
    2. 2) εμπάθεια:

      Την επιδεικτικά έκδηλη -και με μιά δόση «αριστοκρατίας»- εμπάθειά σου την έχω διαπιστώσει, τόσο στο πρόσωπό μου, όσο και σε άλλων...δεν έχεις όμως μήτε επιρροή, μήτε εξουσία επάνω μου, έτσι δεν μ‘ ενοχλεί.

      Επεκτείνεται όμως η στάση αυτή στον λόγο παρουσίας μας στο χώρο (το ρεμπέτικο ντε!); Ας το δούμε!

      Όταν βρεθεί κάτι μερακλήδικο που προάγει το χώρο (την «έρευνα», που λές κ‘ εσύ) και συμβεί να μή γουστάρεις (μαγκιά σου) τη μάπα αυτού που το παρουσιάζει, κάνεις μουτσούνες και καμώματα ή αμολάς εξυπνάδες, που εκθέτουν την «αισθητική» σου στάση στα πράγματα!

      Θες παραδείγματα; Ψάξε τα σχόλιά σου σε βίντεο του Στράτου Παγιουμτζή που τραγουδάει και γράφεις ότι „είναι...ντουμπλάζ!“ (ολόκληρος Στράτακλας μπροστά σου!) ή την ταβέρνα (πιθανολογούμενη „Πιπερία“) με τους Ξενάκη/Ξηντάρη, όπου „σύχναζες, αλλά δε θυμάσαι να τους πέτυχες“ (λες και την έβγαζες ‘κει χάμου νυχθημερόν ή ενδιαφέρει κανένα!). Δε σε ζορίζει κανείς να πεις „Μπράβο“! Φάνου τουλάχιστον αξιοπρεπής ξέροντας πότε να το βουλώσεις (πόσες φορές δεν την πάτησα κ‘ εγώ έτσι με το απύλωτο στόμα μου;)!

      Aντίστροφα, βγαίνει π.χ. ο τάδε καπελωτής αυτοδιαχειριζόμενος-ετεροαυνανιζόμενος αναρχιστρίνγκος ή η δείνα ανιστόρητη ελληνόφωνη σαβούρα, αναλώμενοι περί „ελληνικής και μή Μακεδονίας“, κ‘ εσύ σφυράς αδιάφορα δρέποντας μαντζουράνα! Αμ ΕΔΩ σε θέλω εγώ κάβουρα και φωστήρα μου! ΕΔΩ θα εκτιμηθεί η π ρ α γ μ α τ ι κ ή σου κλάση! Να ξεσηκώσεις τις πηγές σου και να τους αποστομώσεις διαπαντός! Το θέλεις;! Αντέχεις;!

      Έπειτα, Νίκο μου, μεταξύ μας: καλό το κλίμα της παρέας κι ωραίες οι συνάξεις στην Ύδρα, με ρετσινούλα και ξυδάτο ahtapot, εγώ ρωμιός κ‘ εσύ arkadaş, με αναλύσεις για τις Heterodox tribes of Asia Minor, αλλά λίγες οι συνάφειες με το ρεμπέτικο! Ακόμα και ο πρόγονός σου (σημαντικός μεν, ατσαλάκωτος δε κι αυτός, που καλωπίζει τις λέξεις στις „Παροιμίες“ του, φοβούμενος φορές, π.χ. να γράψει τη λέξη „κώλος“) αυτό θα σού ‘λεγε!

      Να κοιτάς πότε-πότε το περιέχομενο των λόγων, εκεί βρίσκεται η ουσία κι όχι στον τρόπο γραφής!

      Και κάτι τελευταίο: την έννοια του «σεβασμού» (αμφίδρομη αντίδραση όπως λέω πάντα) την έχουμε ξεφτιλίσει πια στις μέρες μας (κι άσε τους...πρέσβεις της καλής θέλησης να βουρλίζονται όσο θέλουν!).

      Δε κερδίζεις, ούτε διεκδικείς, ούτε απαιτείς τον σεβασμό με γνώμονα τα χρόνια που έχεις στην πλάτη ή το καλό κοινωνικό σου όνομα-κληρονομιά. Αντίθετα: η στιγμή, ο Λόγος και η σοφία που θα σου δώσουν(;) τα χρόνια και η εμπειρία σε καθορίζουν!

      Ό,τι και όποτε θέλεις από κοντά, εδώ ή αλλού!

      Από καρδιάς

      Πίκινος

      Διαγραφή
    3. Να διευκρινίσω ότι στην κουβέντα είχα μία συμμετοχή, μόνο για να γράψω αυτά που ήδη έγραψα.

      Διαγραφή
  7. Πίκινε, δεν ξέρω σε τί ακριβώς αναφέρεσαι όταν γράφεις για «πατρονάρισμα της βάσης δεδομένων». Δεν έχω υπόψιν μου τέτοιες πρακτικές - μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

    Από 'κει και πέρα, για το φαινόμενα εισοδισμού (ανοίξτε λεξικά!) στο φόρουμ του σήλαμπς, που «φωτογραφίζεις» σε άλλο σου σχόλιο, δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα. Πάντως, να ξέρεις ότι αναλαμβάνω πλήρως το μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί ως μέλους (και ως «συντονιστή», μέχρι πριν τρία χρόνια - τρομάρα μου!) για την μη εναντίωση προς τα αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μένει να μας πείτε και σε ποιο πολιτικό κόμμα ανήκει το σιλαμπς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Της κοντης ψωλης οι τριχες τις φταινε. Τελικά αυτό που λένε για τους κοντούς ανθρώπους, πασχιζεις να το βγάλεις πραγματικότητα. Τόσο κόμπλεξ δεν συναντιέται πουθενά. Υποφέρεις τόσο πολύ με τον εαυτό σου και με την ζωή σου και προσπαθείς μέσα από ιντερνετικες επιθεσεις να βρεις λίγη ικανοποίηση. Μάταια όμως. Χειροτερευεις ολοενα όπως φαίνεται. Πραγματικα μόνο ένας ψυχίατρος σε σωζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Και μια παροιμία του παππού μου:

    "ο γάιδαρος όταν ψοφάει καυλώνει"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα σας.
    Είμαι για πρώτη φορά φιλοξενούμενος στο
    blog σας.
    Διάβασα σχεδόν της περισσότερες αναρτήσεις σας
    και πραγματικά εντυπωσιάστηκα για της γνώσεις
    σας γύρω από το ρεμπέτικο και την ιστορία του
    γενικά τραγούδι.
    Το Πίκινος είναι γνωστό(άκου τραγούδι Νταλάρας)
    Εμείς ζούμε και αναπνέουμε για το ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ τραγούδι
    και φυσικά φοιτητές το 1973 και με λίγες γνώσεις
    θεωρίας. Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.

    Παύλος ο καλός ο μαθητής......

    dimiourgia-epikinonia.blogspot.gr

    Υ.Γ.Μπήκα στα σχόλια για να σχολιάσω τα πιο επάνω
    γραφόμενα μου. Και με έκπληξη διάβασα όλων τα σχόλια
    και έμεινα με τα μάτια ανοιχτά!!!!
    Προφανώς έχετε προσωπικές διαφορές και προσπαθείτε
    να της λύσετε με χυδαιότητα!! Γιατί;
    Ο καθένας από εμάς ότι ξέρει είναι
    για τον εαυτό του και όταν είναι καλοπροαίρετος δίνει
    της γνώσεις του και στους άλλους με, ή χωρίς αμοιβή.
    Εγώ προς Θεού δεν ήλθα να το παίξω ενάρετος και
    πυροσβέστης.
    Ήλθα να σας διαβάσω, και να μάθω κάτι παραπάνω για
    την λατρεία μου για το ρεμπέτικο τραγούδι.
    Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
    Με εκτίμηση
    Παύλος ο καλός ο μαθητής.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Παύλο,

      καλωσορίσατε στο ιστολόγιο!

      Σπεύδω ευθύς ν‘ αποποιηθώ την ιδιότητα του «γνώστη». Το μερακλίκι μου σπάω, βάζοντας από τη σκοπιά μου κάποια πράγματα στη θέση τους, τίποτα περσότερο ή λιγότερο!

      Τις (λιγοστές) πληροφορίες για τη ζωή του Κ. Πίκινου (όπως και τη μοναδική, ίσως, φωτογραφία του) μπορείτε να τις αντλήσετε από το βιβλίο των Σχορέλη-Οικονομίδη: Ένας ρεμπέτης: Kώστας Ρούκουνας, Αθήναι 197; (δε κυκλοφορεί στο εμπόριο, νομίζω όμως ότι το παλαιοβιβλιοπωλείο του Αλφειού στην Αθήνα έχει ακόμα κάποια λιγοστά αντίτυπα, σε σχετικά τσουχτερή τιμή...δε θα σας το συνιστούσα γενικά αν δε κρατάτε αρχείο της ρεμπέτικης δισκογραφίας).

      Δείτε επίσης εδώ!

      Για να λάβετε ουσιαστικότερη εικόνα των ρεμπέτικων, σας προτρέπω ν‘ ακούτε τις πρώτες, αυθεντικές εκτελέσεις τους.

      Εδώ, λοιπόν, το τραγούδι όπως χτυπήθηκε σε δίσκο!

      Σε ό,τι αφορά τώρα κάποια από τα παραπάνω σχόλια: το άρθρο συνιστά κριτική της αυστηρά προσωπικής μου ματιάς. Προκάλεσε αντιδράσεις και -όπως σωστά παρατηρήσατε- εξ αφορμής αναδύεται προσωπικό υπόβαθρο, που φορές δεν αφορά και οπωσδήποτε δυσαρεστεί μέρος του (σκεπτόμενου) κοινού.

      Λογική της λειτουργίας του ιστολογίου: μηδενική ανοχή σε όλες τις μορφές λογοκρισίας. Έτσι, τα σχόλια είναι πάντα ανοιχτά, δίχως (προ)απαιτήσεις.

      Φιλικά,

      Πίκινος

      Διαγραφή
  12. Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε.

    Είμαι πολύ χαρούμενος που μου απαντήσατε
    Άμεσα στο σχόλιο μου και σας ευχαριστώ για αυτό.
    Από το σχόλιο σου προς εμέ κατάλαβα ότι είστε ένας
    Άνθρωπος που πραγματικά θέλει να μοιράζει της
    γνώσεις του ή και όπως γράφεις το μερακλίκι σου.
    Και αυτό γιατί προσφέρθηκες άμεσα να μου δήξεις
    τρόπο μέσα από της αναρτήσεις σου.
    Μου προτρέπεται ν‘ ακούω τις πρώτες, αυθεντικές
    εκτελέσεις τους.
    Και απαντώ χωρίς να θέλω να κάνω διάλογο με τους
    Πιο πάνω σχολιαστές σου.
    Απευθύνομε σε σένα μόνο, στην Ελλάδα οι μισοί
    Έλληνες είναι ξερόλες και άσχετοι και οι άλλοι μισοί
    Έλληνες προσπαθούν να πάρουν γνώση από τους
    Προηγούμενους δύο!!!
    Και απαντώ εγώ στον κολλημένο Έλληνα: γιατί βρίζεις;
    Τους πάντες και τα πάντα; Γιατροί και Δικηγόροι
    Υπάρχουν χιλιάδες!!! Άλλαξε Δικηγόρο άλλαξε Γιατρό.
    Ο νοών νοείτε.!!
    Τώρα φίλε στα δικά μας. Από βιβλία ρεμπέτικου έχω
    Καμιά δεκαριά με πρώτο και καλύτερο του Κουνάδη (πατέρα)
    Από δίσκους περίπου πενήντα. 45άρια και μεγάλα και από
    Αυτά 8-9 ρεμπέτικο.!!!!
    Έχω όμως δύο μεγάλες συλλογές σε CD από το 1920
    Και μετά. Πού έχουν μέσα πολλές αυθεντικές εκτελέσεις
    Από δίσκους γραμμοφώνου, θα μου πεις όμως ότι είναι
    Αντιγραφές……..
    Φίλε νομίζω ότι το κούρασα.
    Σε ευχαριστώ πολύ.
    Υ.Γ. έκανα χθες μία ανάρτηση για την τετράς του Πειραιά
    Στο blog μου φυσικά πάντα ερασιτέχνης.
    Αν θές σχολίασε.
    Γράψε μου κάτι για εσένα στο e-mail μου π.χ. όνομα κ.τ.λ.π.
    Θα σου γράψω και εγώ.

    Παύλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φίλε μου πάλη εγώ ο Παύλος
    Στέκομε στο πιο κάτω σχόλιό σου.
    Συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο και
    Μη ασχολείσθε με τους….Θεατρολόγους
    Του θεάτρου σκιών!!! (βουλή).
    Αν έχεις χρόνο μπες στο blog μας και δες
    Δύο αναρτήσεις που έκανα για τον Χρίστο
    Νικολόπουλο και η αμοιβή μου…..ήταν…..το
    Ότι τον συνάντησα και τον πείρα συνέντευξη
    Για το blog μας.
    Και υπέγραψε (αφιέρωση) στην μία ανάρτηση
    Μου. Αυτοί είναι οι σημαντικοί άνθρωποι με της
    Όποιες αδυναμίες.
    Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.
    Θα γνωρίσεις έτσι και εμένα στη Φώτο.





    ευχαριστώ για το σχόλιο.

    Δεν ξέρω αν λέγεται „αγάπη“, πάντως είναι μέρος της καθημερινότητάς μου εδώ και χρόνια και κάνω ό,τι μπορώ!

    Όσο για τους „άλλους που ασχολούνται με το ρεμπέτικο“, δε πειράζει, ο καθείς ό,τι δύναται! Βλέπεις, αν είχα δημοσιεύσει καμμιά ιδιόχειρη αφιέρωση του Τσίπρα, πιθανότατα να ήμουν πιο «συμπαθής» στους γνωστούς -ιντερνετικούς τους και μη κύκλους- και να είχα περσότερα „κλικς“!! ;-)

    Να ’σαι καλά για το ενδιαφέρον και με φιλικούς χαιρετισμούς,

    Πίκινος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Και απαντώ εγώ στον κολλημένο Έλληνα: γιατί βρίζεις;
    Τους πάντες και τα πάντα; Γιατροί και Δικηγόροι
    Υπάρχουν χιλιάδες!!! Άλλαξε Δικηγόρο άλλαξε Γιατρό.
    Ο νοών νοείτε.!!

    Χαχα για τον Πίκινο κολλούσε γάντι πάντως αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. πίκινε συνεχίζεις την αυτογελοιοποίηση συνεχίζοντας την προσπάθεια ταμπελοποίησης του sealabs. πόση εμπάθεια θεέ μου, πόσο μικρό ανθρωπάκι είσαι.. Όπως έγραψε κι ο παραπάνω, περαστικά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Και απαντώ εγώ και στους δύο ποιο επάνω
    Ανώνυμο και Δημήτρη γιατί κύριοι τέτοια
    εμπάθεια και γελοιότητα ; και παραποίηση
    των σχολείων;
    Αν δεν σας αρέσει τα …κουβαδάκια σας
    και σε άλλη γειτονιά!!!
    Αφήστε τους συμφωνούντες με τον ιδιοκτήτη
    του blog να σχολιάζουν.
    Αλήθεια ποια είναι.. η ..κυρία sealabs; !!!!!
    Σας πληρώνει και βγάζετε εμπάθεια;
    Ξεχνάτε το βασικό, ότι είστε φιλοξενούμενοι
    του blog.Τώρα μπορείτε να διαστρεβλώσετε και το
    δικό μου σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καπετάν-Βραχμαπούτρας3 Δεκεμβρίου 2012 στις 12:28 μ.μ.

      Pama, άν ήθελε να απαντήσει στον ανώνυμο καφροκάγκουρα ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου, θα του απαντούσε. Εσύ γιατί υπερθεματίζεις λοιπόν; Κι άν δεν γνωρίζεις την ιστοσελίδα του sealabs, γιατί πετάς ατάκες και αναμειγνύεσαι σε καυγά τρίτων;

      Φιλικά και με σεβασμό.

      ΥΓ: Μήπως υπάρχει κάποιο email για κατ'ιδίαν επικοινωνία;

      Διαγραφή
  17. Γιατί κύριε Καπετάν-Βραχμαπούτρα;
    Τι δεν καταλαβαίνεις;
    Γίνετε χρήση από το δικό μου
    σχόλιο εναντίον του blog.που μας φιλοξενεί !!!!
    Εάν δεν το πρόσεξες άλλο θέμα.
    Εγώ δεν ασχολούμαι με κανέναν από τους γράφοντες.
    Και ιδικά με τους υβριστές.
    Με ενδιαφέρει η ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ και τίποτε περισσότερο.
    Η ανταλλαγή εξηγήσεων και παρεξηγήσεων,
    δεν κάνει καλό σε κανέναν μας.
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πρως κήριων Παμα μαι πολλοί αγάποι:

    Περισπούδαστοι

    Αυτή η αίσθηση ανωτερώτητας που αποπνέεις —
    η αλήθεια είναι, ότι μου κάθεται σαν κόμπος στο λαιμό...
    Αυτές οι κινήσεις, αυτή η μετριοπάθεια, αυτό σου το ύφος.
    Ίσως να 'σαι ευγενής — δε ξέρω, μπορεί λόρδος.
    Έτσι με την κορμοστασιά, όπως περπατάς πεφήφανος,
    μ' αέρα φτασμένου... με την σεμνότητα και την υποβλητικότητα
    ενός δορυφόρου του Πολυκλείτου... μ' ενδύματα εξαίρετου
    γούστου... με φωνή μέλπουσα, νωχελική... —
    Θα μπορούσα να πω ότι προορίζεσαι για πρόεδρος
    τινός φιλανθρωπικού ιδρύματος ή ευεργέτης...

    Αλλά να μιλήσω καθαρά.
    Δεν είναι αυτό· δεν είν' αυτό που μ' ενοχλεί.

    Ειναι αυτή η μετριότητά σου που προκαλεί τον εκνευρισμό
    των αισθήσεών μου... Είναι το κίβδηλο περιεχόμενό σου.
    Όντας μέτριος και φοβισμένος, αποφάσισες
    να χτίσεις μια ζωή που μοιάζει με περίλυπο κοτέτσι...
    Αποφάσισες να περιφέρεσαι σαν κόκορας χαζός στις βιβλιοθήκες
    και τα σαλόνια και να παριστάνεις τον καμπόσο.
    Αποφάσισες να φτιάξεις κάστρο... και να ταμπουρωθείς...
    Κατάλαβες ότι είσαι εξαιρετικά ανεπαρκής και θέλησες
    να περισώσεις τον εαυτό σου παριστάνοντας την σεμνότυφη Αθηνά...
    Μα, Κύριε... Τι φτηνό κόλπο, αληθινά.
    Με το μυαλό να επιχειρείς να παρασταίνεις μυαλό...
    Να φοράς μανδύα απάτης και ν' αγορεύεις στην αγορά σαν κάποιος
    άθλιος Σοφιστής περισπούδαστος...

    Α, όχι, ευχαριστώ.
    Δεν θα πάρω...
    Χόρτασα πια.
    Από σοφούς σαν κι εσένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος= ο κύριος τίποτα. Το λέει και το όνομά σου!!!

    Όσα γράφεις <> σου τα επιστρέφω διότι
    κάνεις τα ίδια που γράφεις.
    Με αναίδεια και αυθάδεια.
    Περισπούδαστε πανηγυρτζή και τελάλη της
    μπαγιάτικης πραμάτεια σου.

    Σου γράφω αυτό: Κάλιο μια μέρα κόκορας παρά
    Ένα χρόνο κότα.!!!
    Και όλα αυτά με την ανωνυμία σου κρύβεις
    Τη δειλία σου
    Υβρίζοντας τους αγνώστους.
    Το πώς περπατώ εγώ:
    Κοίταξε τον εαυτό σου που περπατάς στα τέσσερα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή